Sobota – 28.09, 19:00, Kino Nowe Horyzonty
„Bejrut. Po końcu świata” osadzony jest między brutalną przeszłością a niepewną przyszłością. W takim stanie jest stolica Libanu od dziesięcioleci. Zagraniczni krytycy uznali film za „dokumentalne science fiction”, ale niestety dla osób zamieszkujących Bejrut ukazana w obrazie rzeczywistość to codzienność.
Reżyser i narrator filmu, Nadim Mishlawi, po śmierci ojca próbuje wrócić na dłużej do swojego rodzinnego miasta. Konfrontuje się ze stratą swoich bliskich, z miejscami pamięci, z mapami, które zdają się nie zgadzać z rzeczywistością. Mishlawi przyznaje, że inspirował się narracjami Wernera Herzoga, by pokazać, jak różnorodny jest Bejrut, jak wiele tematów autonomicznych powieści można tam znaleźć i eksplorować. W filmie stara się zbadać, w jaki sposób fizyczne zmiany miasta wpływają na psychikę jego mieszkańców i mieszkanek. Zadaje pytania o to, jak bardzo jesteśmy kształtowani przez nasze otoczenie i co się dzieje, gdy to otoczenie jest niepewne i zmienne.
Analiza przestrzeni miejskiej staje się refleksją nad tym jak żyjemy, czego możemy nauczyć się od przeszłości i jak znaleźć harmonię między światem naturalnym, a stworzonym przez człowieka. Poznajemy lokalnych bohaterów i bohaterki, którzy walczą o utrwalenie obrazu swojego miasta, w którym jest on wciąż pełną życia i potencjału metropolią, dbającą o swoją historię i niezwykle cenne tradycje. Autor wykorzystał również komentarze ekspertów z różnych branż: fotografów, urbanistów, inżynierów, kartografów, którzy pomagają zrozumieć apokaliptyczny charakter miasta i przedstawić jego różne perspektywy: kulturową, architektoniczną, historyczną, społeczną, ale też psychologiczną.
Sfilmowany Bejrut, w swojej ciągle trwającej odbudowie, przypomina rodzaj eksperymentu społeczno-urbanistycznego. Bazuje na kontrastach wizualności i emocjonalności oraz kruchości i wytrzymałości. Jest miastem „po końcu świata” – na skraju zniknięcia, ale uparcie obecnym. Formalnie ta mieszanka oddana jest także przez warstwę muzyczno-dźwiękową i zdjęciową (użyto taśm Betamax, materiałów 16mm, archiwów wiadomości, fotografii nieruchomej i cyfrowej kinematografii).